سرزمین هرز

سرزمین بی‌حاصل یا سرزمین هرز شعری از تی. اس. الیوت است که از مهم‌ترین شعرهای قرن بیستم به شمار می‌رود.
این اثر در دوره‌های گوناگون بارها و با نام‌هایی چون سرزمین بی‌حاصل، دشت سترون، خراب‌آباد و ارض موات به فارسی برگردانده شده. نخستین بار در دههٔ ۳۰، حسین رازی (آذر فریار) این شعر را با نام سرزمین ویران در «جنگ هنر و ادب امروز» ترجمه کرد و سپس چنگیز مشیری، حمید عنایت و بعدتر بهمن شعله‌ور با نام سرزمین هرز (نام پیشنهادی ابراهیم گلستان) در مجلهٔ آرش در دههٔ ۴۰، و بعد از آن پرویز لشگری، بیژن الهی، شهریار شهیدی، حسن شهباز، جواد علافچی، هومن عزیزی، شاپور احمدی و مهدی وهابی از جمله کسانی هستند که این منظومهٔ بلند را به فارسی برگردانده‌اند.